Σκέφτομαι άραγε;

Σήμερα ξύπνησα και αποφάσισα να κάνω κάτι που έχω ξεχάσει να κάνω.
Να παρατηρήσω μέσα στη ζωή μου. Όχι μόνο στο σήμερα και στο χθες αλλά και στο αύριο.
  Όταν ήμουν μικρός η μάνα μου μου έλεγε πολύ συχνά παραμύθια είτε για να ησυχάσω είτε για να κοιμηθώ. Έτσι και ησύχαζα και κοιμόμουν. Όταν έτρεχα μου έλεγε να μην τρέχω για να μην χτυπήσω, όταν έπαιζα μου έλεγε να παίζω ήσυχα για να μην τους ενοχλώ.
 Αργότερα όταν πήγα στο σχολείο οι δάσκαλοι αν καμιά φορά ξέφευγα από τη γραμμή, μου φώναζαν να μπω στη γραμμή κι αν δεν έμπαινα με έδερναν κιόλας. Μέσα στην τάξη (η λέξη τυχαία;) μου μάθαιναν πως το μόνο αποδεκτό ως απάντηση ήταν αυτό που μου είχαν πει αυτοί την προηγούμενη μέρα. Στα μαθηματικά κάθε απάντηση που δεν μας βόλευε ήταν λάθος, κάθε τρόπος σκέψης που δεν υπήρχε στο βιβλίο ήταν λάθος. Στην ιστορία υπήρχαν έτοιμες και οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις οπότε όλα ήταν τακτοποιημένα. Στα θρησκευτικά η οποιαδήποτε απορία που δεν είχε προγραμμένη απάντηση ήταν αιρετική. Στη έκθεση έπρεπε να γράφω όπως έλεγε το πρωτόκολλο αλλιώς δεν θα έμπαινα στο πανεπιστήμιο. Στη φυσική το πείραμα ήταν έτοιμο, εγώ δεν έπρεπε να πειραματίζομαι μόνος μου χωρίς την παρουσία κάποιου ενήλικα. Σε όλα τα υπόλοιπα μαθήματα υπήρχαν έτοιμες σκέψεις, έτοιμες απαντήσεις, έτοιμες λύσεις, το μόνο που είχα να κάνω ήταν μόνο να τις θυμάμαι και να τις ανακαλώ στη μνήμη μόνο όταν μου ζητούνταν.
 Στο πανεπιστήμιο μαντέψτε, τι θα άλλαζε; τίποτα, όλα στο ίδιο μοτίβο.
  Κι έτσι με όλα αυτά ενηλικιώθηκα, (ενηλικιώθηκα;) και στο στρατό και στο γάμο έπρεπε να είμαι πάνω στις ράγες που μου έστρωσαν, οι γονείς μου, οι δάσκαλοί μου και οι καθηγητές μου. Και έτσι ήμουν.
  Σήμερα που αποφάσισα να ξυπνήσω και να παρατηρήσω τη ζωή μου, την ώρα που έχω μάθει να θέλω να ακούω παραμύθια για να ησυχάσω και να κοιμηθώ που έχω μάθει να θεωρώ μία απάντηση ως σωστή, μία συμπεριφορά ως κοινωνικά αποδεκτή νοιώθω μικρός.
Έχω μάθει να κοιτάζω εκεί ακριβώς που μου δείχνουν. Φοβάμαι να κοιτάξω ακόμα και γύρω από το δάχτυλο, πόσο μάλλον μακριά από αυτό.
  Όμως μέσα μου βαθιά νοιώθω ότι κάτι δεν πάει καλά. Κάτι ή ψυχή βαθιά μέσα μου το κλωτσάει.
  Ο προγραμματισμός μου τώρα παίρνει διαστάσεις φυλακής.
Βλέπω. Βλέπω και νοιώθω. Θέλω να μιλήσω, να τα πω να τα φωνάξω, να ουρλιάξω. Αλλά δεν....  δεν ακούει κανείς κι εγώ νοιώθω μόνος, μικρός, ανήμπορος. Νοιώθω το ψέμα όλων αυτών να κατατρώγει την ψυχή μου.
Ψέματα, ψέματα, ψέματα παντού.
Παραμύθια, παραμύθια, παραμύθια από όλους. Η τιμωρία της λάθος απάντησης, της μή συμμόρφωσης να κρέμεται ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από την ψυχή μου.
  25η Μαρτίου 2020, χμ, γιορτάζουμε λέει την επανάσταση κλειδωμένοι από τον φόβο ενός αόρατου (ανύπαρκτου για την ψυχή μου ) εχθρού. Το παραμύθι που έχω προγραμματιστεί να ακούω μου το λένε καθημερινά, πρωί, μεσημέρι, βράδυ. Ο κακός ο λύκος υπάρχει επίσης και πρέπει να με τρομάζει, η ψυχή μου όμως αρνείται.
Το σενάριο που δικαιολογεί το παραμύθι υπάρχει, μου το λένε κάθε μέρα και πρέπει να το πιστέψω. Η ψυχή μου όχι...
Για να ζήσω πρέπει να πεθάνω την ψυχή μου.
Για να έχει υγεία όπως μου λένε το κορμί μου πρέπει να περιορίζω το μυαλό μου και να δηλητηριάζω καθημερινά την ψυχή μου.
Επειδή η μανούλα μου (κυβέρνηση), ξέρει καλύτερα από μένα, γιατί εγώ είμαι μικρός και δεν ξέρω, πρέπει να τους παραδώσω την ζωή μου, την σκέψη μου, την ψυχή μου και το πορτοφόλι μου γιατί η μανούλα ξέρει.
Έτσι έμαθα, έτσι μου μάθανε, έτσι πρέπει.
Δεν μπορεί όλοι αυτοί οι καθηγητές μου που είχα στο πανεπιστήμιο να μου λένε ψέματα για τον αόρατο εχθρό, αφού πάντα αυτοί γνώριζαν την σωστή απάντηση. Ποιος είμαι εγώ να τους αμφισβητήσω;
Η μανούλα μου μου πήρε τα λεφτά από την τσέπη μου γιατί εγώ δεν ξέρω πως να τα ξοδέψω, μου είπε ότι πρέπει να σταματήσω να δουλεύω γιατί ο αόρατος εχθρός (ο κακός ο λύκος) καραδοκεί εκεί έξω.
Κάποιοι άλλοι πάλι μου λένε ότι έχουν ένα καινούργιο παραμύθι που θα με κοιμήσει πιο γρήγορα και θα μου λύσει όλα τα μελλοντικά μου προβλήματα και πρέπει να τους εμπιστευτώ. Ο παππάς στην εκκλησία μου λέει κι αυτός να τους πιστέψω, οι ράγες ολοκαίνουργιες εκεί έξω βαμμένες, περιποιημένες, γυαλιστερές με περιμένουν.
Κι εγώ μόνος με μαζεμένα τα πόδια μου στη γωνία και το κεφάλι μου σφηνωμένο ανάμεσα στα γόνατα σκέφτομαι, σκέφτομαι, σκέφτομαι.
Πρέπει να γίνω Κολοκοτρώνης μία σημαδιακή μέρα.
Πρέπει να μεγαλώσω.
Πρέπει να πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου.
Πρέπει να ακούσω την ψυχή μου!!!
Ένα δάκρυ κυλάει βαθιά μέσα στην ψυχή μου και δεν είναι ψεύτικο για να επηρεάσει τους πολλούς να με ακολουθήσουν, είναι το δάκρυ της ψυχής μου που με λυπάται για την ζωή που δεν έζησα.
Η σιωπή, η απόκοσμη σιωπή μέσα μου με τρομάζει.
Πρέπει να ανοίξω τα μάτια.
Πρέπει να αντέξω στο φως!
Χρόνια Πολλά και καλή Ανάσταση μας εύχομαι! 

Η πληροφορία είναι ο ιός

Κορονοϊός: Κωδική ονομασία του μεγαλύτερου ριφιφί στην ανθρωπότητα.
Η δικτύωση όλων των ανθρώπων που ζουν πάνω στον πλανήτη είναι γεγονός. Το ότι ολόκληρη η ανθρωπότητα λειτουργεί ως μία τεράστια υπολογιστική μηχανή είναι γεγονός. Το ότι αυτή η μηχανή θυμίζει σε πάρα πολλά πράγματα το πως λειτουργεί ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής σαν αυτούς που έχει σχεδόν ο καθένας σπίτι του και αυτό μπορείς να το διαπιστώσεις είναι και αυτό γεγονός. Όπως στον ηλεκτρονικό υπολογιστή διακινούνται ενέργεια (ηλεκτρικά φορτία) και πληροφορίες έτσι και στην ανθρώπινη υπολογιστική μηχανή διακινούνται ενέργεια (προϊόντα, καύσιμα, υπηρεσίες ) και πληροφορίες. Όπως στον ηλεκτρονικό υπολογιστή για να εκτελέσει μία πράξη πρέπει να λάβει μία εντολή έτσι και στην ανθρώπινη μηχανή για να εκτελεστεί μία πράξη πρέπει να λάβει μία εντολή. Όπως στον ηλεκτρονικό υπολογιστή για να λειτουργήσει χρειάζεται ένα λογισμικό (Windows, ios, Linux), έτσι και στην ανθρώπινη υπολογιστική μηχανή για να λειτουργήσει χρειάζεται ένα λογισμικό (οικονομικό σύστημα, κοινωνικό σύστημα, θρησκεία).
Τώρα φτάσαμε στην καρδιά του προβλήματος.
Ποιος είναι αυτός που έχει δημιουργήσει αυτό το λογισμικό; ποιος είναι αυτός που θα δώσει την εντολή;
Ουπς, για να δούμε. Ξεχάσαμε κάτι. Στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές υπάρχουν και οι ιοί.
Τι κάνουν οι ιοί;
Δίνουν μία λάθος (λάθος;) πληροφορία και έτσι με αυτόν τον τρόπο μπορούν να γίνουν διάφορα. Από το να κλείσει στιγμιαία ο υπολογιστής μέχρι το να κλείσει τελείως και να μην ξαναλειτουργήσει ποτέ με το ίδιο λογισμικό. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε μία απλή καθυστέρηση στη δουλειά μας ενώ στη δεύτερη έχουμε καταστροφή της μηχανής.
Λοιπόν, εδώ φτάσαμε σε ένα νοητικό σταυροδρόμι. Ποιος αλήθεια έβαλε τον ιό; ποιος είναι ο στόχος του; τι θα γίνει τελικά με το μηχάνημα; θα μπορέσει να ξαναλειτουργήσει; και αν ναι πώς;
Τώρα θα αλλάξω πεδίο.
Επιστήμη, επιστήμες και επιστήμονες.
Ας πιάσουμε την ετυμολογία της λέξης επιστήμη.
Είναι συνθέτη λέξη από την πρόθεση επί που στην συγκεκριμένη λέξη ερμηνεύεται ως :το τι παρατηρώ και το ρήμα ίσταμαι που σημαίνει στέκομαι από πάνω.
Άρα επιστήμη είναι η διαδικασία κατά την οποία κάποιος στέκεται από πάνω από μία κατάσταση, ένα αντικείμενο και το παρατηρεί και το μελετάει με σκοπό πρώτον να την, το κατανοήσει, δεύτερον να επιλύσει πιθανά προβλήματα που παρατηρεί και τρίτον να το βελτιώσει.
Τώρα ας δούμε τι κάνουν οι σύγχρονοι επιστήμονες;
Στέκονται όντως πάνω από το αντικείμενο της επιστήμης τους; το παρατηρούν με τα δικά τους μάτια; στα πανεπιστήμια τι τους μαθαίνουν; μήπως να ακολουθούν την πεπατημένη οδό που κάποιοι άλλοι πριν από αυτόν έχουν χαράξει;
Τώρα ας τα συνδυάσουμε όλα τα παραπάνω.
Ποιος δημιούργησε το λογισμικό; ποιος δίνει τις εντολές; ποιοι ωφελούνται; ποιος είναι ο στόχος;
Οι επιστήμονες κάνουν αυτό που λέει η ετυμολογία της λέξης επιστήμη; καταλήγουν σε δικά τους επιστημονικά συμπεράσματα; τεκμηριώνουν επαρκώς την άποψή τους; έχουν το θάρρος της γνώμης τους;
Και ένα τελευταίο υπάρχει στη ζωή μία και μοναδική σωστή απάντηση;
Μήπως όπως μας έχουν μάθει στα μαθηματικά όσες ευθείες περνάνε από ένα σημείο τόσες μπορεί να είναι και οι "σωστές" απαντήσεις;
Τότε γιατί η επιστημονική κοινότητα στο θέμα του κορονοϊού είναι απόλυτη;
Μήπως τελικά ο ιός είναι η πληροφορία;
Και αν είναι δεν βλέπει κανείς επιστήμονας την καταστροφή της ανθρώπινης μηχανής που έρχεται;
Και αν ναι γιατί δεν κάνει αυτό που του λέει η ψυχή του;
Να σώσει δηλαδή τη μηχανή;
Ή μήπως έχει την εντολή να καταστραφεί η μηχανή;
Τι συμβαίνει στον κόσμο μας μέσα σε μια εκκωφαντική σιωπή;

Άτυχη γενιά

Άτυχη γενιά

Βλέπεις μακριά σ άλλους ορίζοντες,
τα μάτια σου διχοτομήθηκαν απ τη ζωή.
Ξέρεις πολύ πιο λίγα απ τους άλλους.
Είσαι σκλαβωμένη στην ξερή αλλαγή.
Οι άλλοι σ' οδηγούν να βρεις το δρόμο,
είναι οι μεγάλοι σου κι οι άγνωστοί σου.
Κι όμως γνωρίζεις μόνο τη ζωή τους °
έζησαν πρόωρα για να κάνουν εσένα σημερινό.
Η ζωή σου είναι περιορισμένη κι αχόρταγη.
Η δειλή σου στάση στην καθολική δύναμή τους φαίνεται απάνθρωπη και παράλογη.
Δέχτηκες άραγε να γίνεις μέλος μιας τέτοιας κοινωνίας;
Τα μάτια σου βλέπουν ψηλά κι άλλοι τα λένε αλλοίθωρα.
Θά' ταν βέβαια σωστό ν' αφήσεις τα όνειρά σου;
Μα τι θα γίνεις στο εξής;
Αυτή η αλλαγή σε δεσμεύει.
Σκοτώνοντας τον εαυτό σου έτσι μπορείς να ζεις.
Μα δεν θα ζεις.
Τις άγρυπνες νύχτες το μυαλό δεν υποδουλώνεται.
Τις ψεύτικες μέρες βλέπεις κι ανατριχιάζεις.
Πώς έγινες έτσι εσύ;
Θ' αφήσεις σ' άλλους τη σκυτάλη;
Αλλ' αφού είναι η δική σου ή σειρά, τρέξε, προσπάθησε και θα τα καταφέρεις.
Σωστό...... σκέφτεσαι.
Τι είναι σωστό;
Ποιο είναι σωστό;
Αυτό που νοιώθεις δε φαίνεται, αυτό που λένε δεν είναι.
Μα πώς γεννηθήκατε τόσο λάθος;
ΟΧΙ δεν είναι λάθος, έτσι γράφεται η ιστορία.
Εσείς μόνο προσπαθήστε για μια "γη της Εδέμ".
Έτσι όπως σωστά τη βλέπετε.

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΝΟΣ

    Πάει καιρός πολύς από τότε που κατάλαβα το ρόλο και τον στόχο της παγκόσμιας elite όχι μόνο στις οικονομίες των χωρών όλου του κόσμου αλλά και της Ελλάδας μας. Από τότε άρχισα να αντιστέκομαι και να πολεμάω με κάθε μέσο τη νομιμοφανή χούντα που εγκαταστάθηκε στην πατρίδα μου.
    Όλο αυτό το χρονικό διάστημα παρακολουθώ κάθε αντιστασιακή ομάδα και κάθε αντιμνημονιακό συνασπισμό είτε κομμάτων είτε ανθρώπων εντός και εκτός Ελλάδος. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι όλοι τους το μόνο που κάνουν είναι να ζητούν το αδύνατο και να προσδοκούν το ακατόρθωτο. ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ. Αυτό φίλες και φίλοι ΔΕΝ θα γίνει ποτέ για τον απλούστατο λόγο ότι ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, έχει διαφορετικές ανάγκες, διαφορετική προσωπικότητα, διαφορετικά πιστεύω και διαφορετική οικονομική κατάσταση. ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ ΠΡΑΓΜΑ Η ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ (άλλωστε ούτε μέσα στην ίδια οικογένεια δεν είμαστε ενωμένοι). Όμως αυτό που πρέπει να γίνει είναι η άρση του καθενός Έλληνα στο ύψος των περιστάσεων, η αυτονόητη δηλαδή υπεράσπιση του ίδιου του του εαυτού αλλά και της οικογένειάς του όπως θα έκανε σε οποιαδήποτε άλλη χρονική στιγμή αν κινδύνευε η ζωή του και η επιβίωσή του.
Να σηκώσει το κεφάλι ψηλά και να δει την πραγματικότητα κατάματα. Ο κάθε ένας μόνος του ή να ενωθεί σε μικρές ομάδες και να πράξει αυτό που του αναλογεί από όπου και αν βρίσκεται και με όση δύναμη κι αν έχει. Αρκεί να ενεργεί είτε μικρές είτε μεγάλες ενέργειες, ότι και αν σκεφτεί είναι καλύτερο να το πράξει από το να μην κάνει τίποτα. Δεν είναι πράξη αντίστασης μόνο η συγκέντρωση στην πλατεία συντάγματος ή στην πλατεία Αριστοτέλους, κάθε άλλο μάλιστα η συγκέντρωση όλων των δυνάμεών μας στο ίδιο σημείο την ίδια στιγμή είναι βούτυρο στο ψωμί τους γιατί έτσι αποτελούμε εύκολο στόχο και έτσι αποδεικνύεται στα μάτια των πολλών πανίσχυρος ο εχθρός.    Όσο γίνεται αυτό οι ξένοι και ντόπιοι οπαδοί της ΝΤΠ θα κοιμούνται ήσυχοι. Αυτό φίλες και φίλοι ΔΕΝ έχει γίνει ΠΟΤΕ στην ελληνική ιστορία, η ένωση δηλαδή των Ελλήνων, ούτε στην αρχαία ούτε στην νεότερη. Οι Έλληνες πάντοτε νικούσαν τον εχθρό με κλεφτοπόλεμο-ανταρτοπόλεμο και με ασκέρια ακροβολισμένα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της χώρας, ταυτόχρονη επανάσταση πολλών ανεξάρτητων ηρώων ή ομάδων. Γι` αυτό και έχουμε τόσους πολλούς ήρωες στην ιστορία μας.
    Η ψυχή μας αρκεί να είναι επαναστατημένη και η καρδιά μας δυνατή και αποφασισμένη.
    Έτσι φίλες και φίλοι μην ακούτε τις σειρήνες που σας σαγηνεύουν με τους ήχους τους και λένε ότι θα σας σώσουν, ακούστε την καρδιά σας και αν το λέει η καρδούλα σας κάντε αυτό που σας λέει. Μην περιμένετε κανείς άλλος εκτός από εσάς τους ίδιους να πολεμήσει για την απελευθέρωσή σας. Εσείς ο ένας επαναστατήστε όπου κι αν βρίσκεστε σε ότι κι αν σας κάνουν σε όποιον κι αν σας πιέζει. Δείξτε το παντού γύρω σας από το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς σας, το φούρνο, το μανάβικο ή το κρεοπωλείο. Ξεσηκώστε και όλους τους άλλους γύρω σας και μην περιμένετε να επαναστατήσουν όλοι, δεν είμαστε όλοι στην ίδια κατάσταση ούτε και στην ίδια πλευρά ίσως. Αν βλέπετε μπροστά στα μάτια σας να βιάζουν το παιδί σας θα περιμένετε να έρθει η αστυνομία ή θα επέμβετε αμέσως; Η ΛΥΣΗ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΣΕΙΡΗΝΩΝ ΑΛΛΑ ΣΤΑ ΕΡΓΑ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ. ΓΙΝΕ ΗΡΩΑΣ!!!
   Εσύ κρύβεις μέσα σου τεράστια δύναμη ικανή να αλλάξεις τον κόσμο, να φέρεις τα πάνω κάτω.
Η σκέψη σου αν μένει ορθή και η καρδιά σου αν δεν κιοτέψει κανείς δεν μπορεί να σε νικήσει.
Οι ήρωες των Ελλήνων τα βάζανε ακόμα και με τους θεούς, παλεύανε ακόμα και με το χάρο και επειδή πίστευαν στο δίκιο και στην αλήθεια νικούσαν τελικά.
ΙΤΕ ΠΑΙΔΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΥΠΕΡ ΒΩΜΩΝ ΚΑΙ ΕΣΤΙΩΝ!!

Η λύση

    Αν πραγματικά θέλουμε λύση στην αρρωστημένη κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει θα πρέπει να σκεφτούμε εκτός των ορίων νόησης που μας επιβάλλει η καθεστηκυία πολιτική και οικονομική elite.
    Η τεχνολογία έχει αντικαταστήσει την ανθρώπινη εργασία σε ποσοστό που ξεπερνάει σε πολλές περιπτώσεις και το 80%, με αποτέλεσμα όλος αυτός ο εξοικονομούμενος χρόνος αντί να ελαφρύνει τους ανθρώπους από εργασία και να τους προσφέρει ελεύθερο χρόνο και πραγματική ελευθερία κινήσεων και σκέψεων με έναν παράλογο τρόπο έχουν καταφέρει να φορτώσουν με εργασία όλους όσοι εργάζονται και να κρατούν σε αναμονή για εργασία τους ανέργους. Το κέρδος το λυμαίνονται τεχνηέντως οι τεράστιες πολυεθνικές εταιρείες και οι τράπεζες.
    Για να εξισορροπηθεί η κατάσταση άμεσα θα πρέπει να γίνουν τα εξής.  
Άμεση επαναφορά των μισθών όχι στα 700 ευρώ όπως ήταν πριν την τεχνητή κρίση αλλά στα 1000 ευρώ,(ή το νόμισμα που θα αποφασίσει ο ελληνικός λαός με δημοψήφισμα), μείωση των ωρών εργασίας από 8 σε 5 για να εργαστούν ( και όχι να απασχοληθούν) περισσότεροι άνθρωποι, σεισάχθεια σε όλους τους πολίτες και προς τις τράπεζες και προς το κράτος, κατάργηση των νόμων όλων που μπλοκάρουν κάθε παραγωγική προσπάθεια των Ελλήνων πολιτών και οι Έλληνες πολίτες θα έχουν προτεραιότητα στις επενδυτικές προτάσεις, κατάργηση της έννοιας του επιτοκίου και του τόκου στις τραπεζικές εργασίες ( απλά σε κάθε τραπεζική εργασία θα χρεώνεται ένα ποσό σταθερό και ανάλογο της εργατοώρας που ασχολείται η τράπεζα μαζί σου), έτσι οι τράπεζες ΔΕΝ θα ορίζουν την οικονομία αλλά θα διευκολύνουν απλά. Εφαρμόζεται ένας ενιαίος φόρος προς όλους έτσι που το σύνολο των χρημάτων που συγκεντρώνεται κάθε μέρα θα είναι γνωστό σε όλους τους πολίτες καθώς και το που ξοδεύονται τα χρήματα αναλυτικά. Ο ενιαίος αυτός φόρος δεν θα είναι άλλος από τον φόρο της ΔΕΚΑΤΗΣ όπως σοφά μας δίδαξαν οι αρχαίοι Έλληνες.
    Ασφαλιστικά ταμεία ΔΕΝ θα χρειάζονται γιατί κάθε Έλληνας με το που γεννιέται στη χώρα ασφαλίζεται αυτόματα και υγειονομικά και συνταξιοδοτικά.
    Οι δημόσιες υπηρεσίες που θα παραμείνουν θα είναι αυτές που έχουν ανάγκη πραγματικά οι πολίτες ενώ οι υπόλοιποι θα εργάζονται είτε στις νέες επενδύσεις που θα γίνουν είτε ανάλογα με την ειδικότητα θα καλύψουν τις θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν λόγω της μείωσης των ωρών εργασίας. Οι άνεργοι θα αμείβονται στο 80% του μισθού που έπαιρναν πριν γίνουν άνεργοι.
    Όλα αυτά μόνο με πλήρη έλεγχο της εθνικής οικονομίας και εθνικό νόμισμα.
Αυτά ως μία πρώτη γεύση για το πώς μπορούμε να κάνουμε την ζωή μας ζωή.

ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ Ή ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΡΧΙΑΣ;

Η μάχη εδώ και χιλιάδες χρόνια γίνεται ανάμεσα σε δυο σημαντικές ιδέες, την βασιλεία(μοναρχία) και την δημοκρατία.
Δεν πρόκειται όμως μόνον για ιδέες αλλά για διαρκή πάλη για την άσκηση εξουσίας και την συσσώρευσή της σε χέρια ολίγων- ελαχίστων-βασιλιάδων και πολλών- πολιτών.
Η βασιλεία ως θεσμός υπήρχε από αρχαιοτάτων χρόνων και συγκέντρωνε όλα τα πλούτη γύρω της, όλη τη γνώση και κάθε τι καινούργιο οι πρώτοι που το γεύονταν, το χρησιμοποιούσαν ήταν οι βασιλιάδες ανά τον κόσμο.
Ο λαός ότι έκανε στη ζωή του είχε μόνιμο αποδέκτη τον εκάστοτε βασιλιά της χώρας του. Η ζωή των υπηκόων δεν είχε καμιά αξία και ετίθετο στην υπηρεσία του βασιλιά. Η εξουσία δε του βασιλιά ήταν πάντα τεράστια και αφορούσε τα πάντα μέσα στον χώρο όπου εκτείνονταν το βασίλειό του.
Αυτό διήρκεσε χιλιάδες χρόνια και ο λαός τα αποδέχτηκε όλα όσα ζούσε ως δεδομένα. Εκπαίδευαν τα παιδιά τους με τα διάφορα παραμύθια με βασιλιάδες, η ιστορία όταν γράφονταν πάντα τις μάχες τις κέρδιζαν οι βασιλιάδες και ζούσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα και έτσι πορεύονταν ο κόσμος.
Όλα καλά μέχρι που εμφανίστηκαν κάπου στην άκρη της Μεσογείου κάτι περίεργοι τύποι που εφήρμοσαν έναν άλλο τρόπο διοίκησης- διακυβέρνησης- άσκησης εξουσίας που αφαιρούσε όλα αυτά τα προνόμια από αυτούς τους ανθρώπους και μάλιστα αυτοί οι άνθρωποι φιλοσοφούσαν κιόλας και αμφισβητούσαν την εξουσία τους και κατέγραψαν αυτήν την μορφή πολιτεύματος ως ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Ω Θεέ μου ποιοι είναι αυτοί οι άπλυτοι που είπαν κάτι τέτοιο;
Μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα κατάφεραν και είχαν τους λαούς κοιμισμένους.
Από εκείνη τη στιγμή που συνειδητοποίησαν οι βασιλιάδες- μονάρχες όλου του κόσμου ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός τους ενώθηκαν με όρκο να μην ξαναφήσουν στο μέλλον να εφαρμοστεί αυτό το πολίτευμα. Όμως πλέον είχαν χάσει τη γυαλάδα τους και οι άνθρωποι ανά τον κόσμο ήταν υποψιασμένοι για την πονηρία τους αλλά και για τον στόχο τους και έτσι δεν μπορούσαν να ανακτήσουν αυτήν την εξουσία με το πραγματικό τους πρόσωπο.
Έπρεπε να βρουν ένα σύστημα που να προσομοιάζει με αυτό που ήθελαν αυτοί οι Έλληνες της αρχαιότητας. Έτσι και έκαναν. Βρήκαν ανθρώπους του δήθεν πνεύματος και τους έπεισαν να δημιουργήσουν δύο και όχι ένα τέτοιο πολίτευμα. Το ένα το ονόμασαν κοινοβουλευτική δημοκρατία και το άλλο σοσιαλισμό. Και τα δύο άρχισαν να τα διαφημίζουν στους λαούς με διαφόρους τρόπους και μάλιστα ως αντίπαλα και έτσι με αυτόν τον ύπουλο τρόπο έκαναν τον κόσμο να ξεχάσει την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.    
Σε αυτά τα πολιτεύματα χρησιμοποιούσαν ανθρώπους που τους ονόμασαν πολιτικούς που ήταν βέβαια όλοι ελεγχόμενοι από αυτούς, έφτιαξαν κατά τα πρότυπα των παλιών ντελάληδων(μην ξεχνάμε και τα παλιά μεγαλεία) και ένα δίκτυο ΜΜΕ το οποίο ήταν και αυτό απόλυτα ελεγχόμενο από αυτούς, άπλωσαν και σε όλες τις πόλεις και στα χωριά τελώνηδες (φοροεισπράκτορες) όλοι βαλτοί από αυτούς και έτσι με αυτόν τον τρόπο ξαναέφεραν την βασιλεία στον κόσμο από την πίσω πόρτα.
Όμως για να μην φανούν στον κόσμο ότι ήταν αυτοί πίσω από την κουρτίνα που έκαναν όλα αυτά, άφηναν να φαίνονται κάποιοι άλλοι που άλλοτε τους ονόμαζαν ΝΤΠ, άλλοτε αντίχρηστο, άλλοτε ΔΝΤ άλλοτε ΕΕ, και όλα πήγαιναν καλά.
Ουπς, κάποιους ξεχάσαμε. Τους Έλληνες. Τι κάνουμε με αυτούς τους λίγους Έλληνες που ακόμα θυμούνται εκείνο το κακό πολίτευμα;
Άλλος τρόπος δεν υπάρχει από την ολοκληρωτική εξάλειψή τους από το χάρτη. Πως όμως;
ΧΡΕΟΣ, νά η λέξη κλειδί.
ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΝ ΖΕΙΤΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ.
Είναι στο χέρι μας να την αλλάξουμε!!!

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΙΣΧΥΟΣ

    Η λύση που θα μπορούσε πραγματικά να δώσει νέα πνοή στη ζωή των ανθρώπων και όραμα για το προσεχές αλλά και το μακρινό μέλλον είναι η εισαγωγή σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης με τη μορφή βιωματικού μαθήματος της συνειδητοποίησης και της αντίληψης της δύναμης- ισχύος που διαθέτει ανά πάσα στιγμή ο άνθρωπος στη ζωή του και την διαχείρισή της προς όφελος της κοινωνίας αλλά και της ανθρωπότητας κατ' επέκταση.
    Ο άνθρωπος αλλά και κάθε ζωντανός οργανισμός από τη στιγμή που γεννιέται είναι παραγωγός δύναμης. Ακόμα και το ίδιο το βάρος του αποτελεί εν δυνάμει υπερβάλλουσα δύναμη, ( είσαι ικανός εάν πέσεις με φόρα πάνω σε άλλον αλλά και πάνω σε σταθερό αντικείμενο να προκαλέσεις ζημία και στον άλλον αλλά και στον ίδιο σου τον εαυτό).

Όμως και σε κάθε φάση της ζωής σου για παράδειγμα, όταν τρέχεις με το αυτοκίνητο, όταν τρέχεις με το μηχανάκι, όταν σηκώνεις την ένταση της φωνής σου σε κάποιον μικρότερό σου ή όχι, όταν υπογράφεις για τη φυλάκιση κάποιου, όταν συνταγογραφείς ένα φάρμακο, όταν δεν ακούς κάποιον που πασχίζει να σου πει κάτι, όταν υπογράφεις ένα νομοσχέδιο που επηρεάζει τη ζωή πολλών ανθρώπων, όταν δανείζεσαι από μία τράπεζα και η αποπληρωμή αφορά τους πολίτες και όχι τον ίδιο σου τον εαυτό, όταν κηρύττεις τον πόλεμο εναντίον μιας χώρας ή όταν πατάς το κουμπί της απελευθέρωσης μιας βόμβας ......... και σε άλλες πάμπολλες καθημερινές ή λιγότερο καθημερινές περιπτώσεις.
   Το  μυαλό και η ικανότητα της νόησης είναι η ειδοποιός διαφορά του ανθρώπου από τα άλλα όντα που κατοικούν στη γη.
   Ο άνθρωπος, αν μελετήσει κανείς προσεκτικά την ιστορία του στα βάθη των αιώνων, διαχειρίζονταν τη δύναμή του έναντι των συνανθρώπων του από άδικα στην καλύτερη των περιπτώσεων έως καταστροφικά όχι μόνον για τους άλλους αλλά και για τον ίδιο του τον εαυτό.
Τι ήταν όμως αυτό που τελικά έκανε τον άνθρωπο να λειτουργεί έτσι;
Ας πιάσουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Από τη στιγμή που γεννιόμαστε δεχόμαστε την φροντίδα των γονέων μας αλλά ταυτόχρονα δεχόμαστε και τις πρώτες πληροφορίες- παραδείγματα για το πως θα συμπεριφερόμαστε όταν ενηλικιωθούμε. Έτσι όλοι μας είτε το θέλουμε είτε όχι γινόμαστε δέκτες πληροφοριών και συμπεριφορών που άθελά μας στην μετέπειτα ζωή μας τις παίρνουμε ως παραδείγματα για την δική μας συμπεριφορά. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και κατά τη διάρκεια της σχολικής μας ζωής. Κάθε συμπεριφορά των δασκάλων απέναντί μας και κάθε συμπεριφορά των συμμαθητών μας στο πρόσωπό μας αποτελεί ταυτόχρονα παράδειγμα για την μελλοντική μας συμπεριφορά μέσω ασυνείδητων μηχανισμών πλέον.
Αυτόν τον φαύλο κύκλο της στρεβλής αναπαραγωγής κακών ή μη ωφέλιμων προτύπων θα πρέπει κάποτε να τον σπάσουμε.
Είναι καιρός πλέον να διδάξουμε στην επόμενη γενιά πως θα επιλέγει τις καλύτερες αλλά και τις ωφελιμότερες συμπεριφορές από όσες συναντάει στο δρόμο της και πως θα διαχειρίζεται επ` αγαθόν της κοινωνίας την ισχύ, την δύναμη που κάθε στιγμή διαθέτει.