Αυτή τη χρονική στιγμή στη χώρα μας ο κάθε Έλληνας, ανάλογα με την επαγγελματική του θέση και την οικονομική του κατάσταση, ζει από δύσκολα έως ασφυκτικά την κάθε μέρα.
Οι άνεργοι ζουν την κάθε μέρα σαν Γολγοθά, για να καλύψουν τις απλές ανάγκες τους, αυτές που μέχρι το 2009 τις κάλυπταν δουλεύοντας, σήμερα αναγκάζονται να γίνονται βάρος σε συγγενείς και φίλους, να ζητάν δανεικά και να προστρέχουν στους συνταξιούχους γονείς τους.
Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα βλέπουν κάθε μήνα το μισθό τους να μειώνεται και πολλές φορές καθυστερεί να μπει στο τραπεζικό λογαριασμό τους από τους εργοδότες τους, με αποτέλεσμα και αυτοί να αναγκάζονται να δανείζονται από συγγενείς και φίλους στην καλύτερη περίπτωση και στη χειρότερη από την πιστωτική τους κάρτα, ενώ ταυτόχρονα καθυστερούν τις δόσεις των στεγαστικών δανείων, των διδάκτρων των φροντιστηρίων και των ασφαλίστρων των αυτοκινήτων τους.
Αυτοί δε που περνούν χειρότερα από όλους είναι οι μικροεπαγγελματίες ή οι μικροί καταστηματάρχες οι οποίοι έχουν κλείσει τα καταστήματά τους που μπορεί να ήταν αποτέλεσμα κόπων μιας ζωής και τώρα χρωστάνε παντού, στο ΤΕΒΕ, στην εφορία, στο ΙΚΑ, στο επιμελητήριο, στους προμηθευτές τους και στις τράπεζες και δεν μπορούν να δανειστούν από πουθενά. Τις περισσότερες των περιπτώσεων έχουν διαλύσει και τις οικογένειές τους, έχουν κακές σχέσεις και με τους γονείς τους και δεν έχουν κανέναν να τους στηρίξει. Ζουν ένα δράμα.
Οι μικροί επαγγελματίες και μικροί καταστηματάρχες που ακόμα κρατάνε ανοιχτά τα μαγαζιά τους ή τις επιχειρήσεις τους καθυστερώντας στην καλύτερη των περιπτώσεων την πληρωμή του ΤΕΒΕ ή του ΦΠΑ και στη χειρότερη κάνοντας γενική στάση πληρωμών προς το δημόσιο αλλά και προς τους προμηθευτές τους, χρωστώντας πολλούς μήνες ΤΕΒΕ και πολλά στην εφορία, προσπαθώντας με τις πενιχρές εισπράξεις να καλύψουν τις βασικές ανάγκες των οικογενειών τους και να μπορούν να καλύψουν τις προμήθειες του μαγαζιού τους για να μπορούν να το κρατάνε ανοιχτό. Το χειρότερο δε από όλα είναι το εξής, ενώ δουλεύουν τουλάχιστον 60 ώρες την εβδομάδα το κράτος τους λέει κλέφτες, οι Ευρωπαίοι τους λένε τεμπέληδες και αυτοί χρωστάνε παντού και αδυνατούν να επιβιώσουν.
Οι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι ζουν σχετικά με λιγότερη πίεση ειδικά όσοι είχαν κάνει την επιλογή να παντρευτούν δημόσιο υπάλληλο. Αυτοί έχασαν μέρος του εισοδήματός τους, ειδικά οι απόφοιτοι Λυκείου, και περιόρισαν σημαντικά τις καταναλωτικές τους δαπάνες όμως ακόμα μπορούν και πληρώνονται ακριβώς στην ώρα τους. Αυτοί που είχαν στεγαστικά δάνεια ζουν ακόμα πιο δύσκολα. Στο δημόσιο όμως υπάρχουν οι ωρομίσθιοι, οι συμβασιούχοι και οι αναπληρωτές που εκτός της μείωσης του εισοδήματός τους έχουν και ανασφάλεια για την επόμενη μέρα.
Οι αγρότες με μεγάλο αγροτικό κλήρο που παίρνουν ακόμα τις επιδοτήσεις από την Ε.Ε. αντέχουν ακόμα ειδικά όσοι δεν έχουν μεγάλα δάνεια από την Αγροτική Τράπεζα. Όσοι όμως έχουν μικρό κλήρο και αυξημένο δανεισμό σε σχέση με τον κλήρο ζουν και αυτοί το δράμα που ζουν οι συμπολίτες των πόλεων, δηλαδή αδυνατούν να καλύψουν τις βασικές ανάγκες για την επιβίωσή τους και η κάθε τους μέρα είναι ένας Γολγοθάς.
Οι κτηνοτρόφοι έχουν τα δικά τους προβλήματα σε σχέση με τη δουλειά τους αλλά και με τη ζωή τους. Η διατροφή των ζώων δεν μπορεί να περιμένει και η κάλυψη των προμηθειών είναι καθημερινός βρόγχος για τον κτηνοτρόφο, όσοι δε πουλάνε σε μεγάλες αλυσίδες SUPER MARKET τα προϊόντα τους οι οποίοι τους πληρώνουν με μεταχρονολογημένες επιταγές σε αυτούς η επιβίωση των μονάδων τους γίνεται άθλος. Η ζωή των κτηνοτρόφων όταν εργάζονται 70-80 ώρες την εβδομάδα, 30 μέρες το μήνα, πληρώνοντας τεράστια έξοδα και υψηλά επιτόκια στις τράπεζες, είναι πάρα πολύ δύσκολη έως εφιαλτική.
Όμως αυτοί που αντέχουν όλα αυτά είναι δυνατοί, υπάρχουν όμως και οι συμπολίτες μας που δεν έχουν αυτή τη δύναμη αυτό το ψυχικό σθένος να αντέξουν και οδηγούνται στην αυτοκτονία.
Μήπως πρόκειται για μια γενοκτονία των Ελλήνων;
Ποιοι από τους Έλληνες τον προσεχή Οκτώβριο θα μπορούν να προμηθευτούν πετρέλαιο για να ζεστάνουν τα παιδιά τους;
