Θέλησα να διατυπώσω μερικές σκέψεις μου όσον αφορά το σύστημα αγορών των τελευταίων 2,5 περίπου αιώνων, το πως δηλαδή λειτουργεί, ποιος βγαίνει ωφελημένος και τι τελικά γίνεται και όλοι πάμε σε λάθος δρόμο; Οι άνθρωποι εννοώ, ενώ όλοι δουλεύουμε, άλλος λίγο, άλλος πολύ, παρ' όλα αυτά η συντριπτική πλειοψηφία ζει κάτω από το όριο της φτώχιας. Tι πάει λάθος;
Σε μία αγοραπωλησία προιόντων είτε υπηρεσιών ο μόνος που βγαίνει τελικά πραγματικά κερδισμένος είναι αυτός που διαθέτει το συναλλακτικό μέσο δηλαδή το χρήμα.
Η αύξηση των τιμών τον μόνο που βγάζει κερδισμένο είναι αυτόν που διαθέτει το συναλλακτικό μέσο δηλαδή τις τράπεζες γιατί αυτές αναγκάζονται να εκδώσουν και να διαθέσουν, με το αζημείωτο βέβαια, κι άλλο χρήμα, οποιοδήποτε νόμισμα, οποιασδήποτε χώρας. Κάθε φορά που ακούτε τη λέξη αύξηση να ξέρετε ότι κάποιες τράπεζες θα αυξήσουν τα κέρδη τους,ακόμα και ο ανταγωνισμός των επιτοκίων διευκολύνει τη μεγαλύτερη διείσδυση στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων της τραπεζικής αγοράς.Το τραπεζικό marketing είναι τόσο καλά οργανωμένο και τόσο μελετημένο που σπάνια θα δεις πραγματικό ανταγωνισμό μεταξύ των τραπεζών και σε πολλές περιπτώσεις οι άλλες τράπεζες δεν αφήνουν να κλείσει μία τράπεζα. Αλλά εξωτερικεύουν το κόστος κλεισίματος της τράπεζας φορτώνοντάς το στο κράτος δηλαδή στο φορολογούμενο. Γι' αυτό το λόγο αν προσέξετε οι τράπεζες όλου του κόσμου είναι ενωμένες σαν μία γροθιά απέναντι σε όλους τους πολίτες και τους πολιτικούς, υπεραμύνονται των συμφερόντων τους, χρησιμοποιώντας ακόμα και το στρατό και την αστυνομία της κάθε χώρας προς όφελός τους.
Εξαγοράζουν πολιτικούς, κάθε πολιτικού χώρου, κάθε απόχρωσης, και με αυτόν τον τρόπο τους έχουν στο χέρι και παράγουν νόμους κατά παραγγελία και επιβάλλουν κάθε είδους φορολογική πολιτική.
Ο λαός πηγαίνει καθοδηγούμενος κάθε φορά που δήθεν γίνονται εκλογές και ψηφίζει αυτούς που θα του προτείνει το τραπεζικό lobby με ωραίο τρόπο μέσω τον τηλεοπτικών σταθμών και όχι μόνο, και έτσι είναι όλοι ικανοποιημένοι. Ο λαός γιατί νομίζει ότι έχει δημοκρατία και οι τράπεζες γιατί διαιωνίζουν τα κέρδη τους και την παντοκρατορία τους.
Οι επιχειρήσεις, οι επιχειρηματίες και εργαζόμενοι τι ρόλο παίζουν;
Οι επιχειρήσεις κατά ένα μεγάλο ποσοστό ανήκουν στις τράπεζες, οι επιχειρηματίες είναι αναγκαίο κακό για το σύστημα για να έχουν φταίχτες όταν τους χρειαστούν και φανταχτερούς οδοδείχτες για όλους τους απλούς ανθρώπους να ονειρεύονται ότι κάποια μέρα θα γίνουν σαν και αυτούς, δηλαδή πλούσιοι.
Οι εργαζόμενοι, μια πονεμένη ιστορία, αποτελούν το υποζύγιο αυτού του νεοφεουδαρχικού καθεστώτος, όπου το φέουδο δεν είναι τίποτα άλλο από το μερίδιο αγοράς (market share).Οι εργαζόμενοι κάθε φορά, αν ακούσετε, αποτελούν κόστος για το σύστημα και χάριν του περιβόητου ανταγωνισμού πληρώνονται πάντα ακριβά. Γι' αυτό πρέπει να μειωθεί το εργατικό κόστος διότι στην Ταιβάν πληρώνονται με ένα δολάριο την ημέρα.
Στην πραγματικότητα είναι το θύμα όλου του συστήματος.
Εργαλείο όλων αυτών; Η ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑ των ανθρώπων πάνω στην οποία επένδυσαν και η παθολογική θέληση τους για περισσότερη ισχύ, περισσότερη δύναμη, περισσότερη εξουσία.
Όλη αυτήν τη δύναμη την άντλησαν από τη γνώση που τους έδωσε η σημαντικότερη επιστήμη όλων των επιστημών, η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ, με πρώτο και σημαντικότερο εκπρόσωπό της τον ΦΡΟΥΝΤ.
Σε μία αγοραπωλησία προιόντων είτε υπηρεσιών ο μόνος που βγαίνει τελικά πραγματικά κερδισμένος είναι αυτός που διαθέτει το συναλλακτικό μέσο δηλαδή το χρήμα.Η αύξηση των τιμών τον μόνο που βγάζει κερδισμένο είναι αυτόν που διαθέτει το συναλλακτικό μέσο δηλαδή τις τράπεζες γιατί αυτές αναγκάζονται να εκδώσουν και να διαθέσουν, με το αζημείωτο βέβαια, κι άλλο χρήμα, οποιοδήποτε νόμισμα, οποιασδήποτε χώρας. Κάθε φορά που ακούτε τη λέξη αύξηση να ξέρετε ότι κάποιες τράπεζες θα αυξήσουν τα κέρδη τους,ακόμα και ο ανταγωνισμός των επιτοκίων διευκολύνει τη μεγαλύτερη διείσδυση στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων της τραπεζικής αγοράς.Το τραπεζικό marketing είναι τόσο καλά οργανωμένο και τόσο μελετημένο που σπάνια θα δεις πραγματικό ανταγωνισμό μεταξύ των τραπεζών και σε πολλές περιπτώσεις οι άλλες τράπεζες δεν αφήνουν να κλείσει μία τράπεζα. Αλλά εξωτερικεύουν το κόστος κλεισίματος της τράπεζας φορτώνοντάς το στο κράτος δηλαδή στο φορολογούμενο. Γι' αυτό το λόγο αν προσέξετε οι τράπεζες όλου του κόσμου είναι ενωμένες σαν μία γροθιά απέναντι σε όλους τους πολίτες και τους πολιτικούς, υπεραμύνονται των συμφερόντων τους, χρησιμοποιώντας ακόμα και το στρατό και την αστυνομία της κάθε χώρας προς όφελός τους.
Εξαγοράζουν πολιτικούς, κάθε πολιτικού χώρου, κάθε απόχρωσης, και με αυτόν τον τρόπο τους έχουν στο χέρι και παράγουν νόμους κατά παραγγελία και επιβάλλουν κάθε είδους φορολογική πολιτική.
Ο λαός πηγαίνει καθοδηγούμενος κάθε φορά που δήθεν γίνονται εκλογές και ψηφίζει αυτούς που θα του προτείνει το τραπεζικό lobby με ωραίο τρόπο μέσω τον τηλεοπτικών σταθμών και όχι μόνο, και έτσι είναι όλοι ικανοποιημένοι. Ο λαός γιατί νομίζει ότι έχει δημοκρατία και οι τράπεζες γιατί διαιωνίζουν τα κέρδη τους και την παντοκρατορία τους.
Οι επιχειρήσεις, οι επιχειρηματίες και εργαζόμενοι τι ρόλο παίζουν;
Οι επιχειρήσεις κατά ένα μεγάλο ποσοστό ανήκουν στις τράπεζες, οι επιχειρηματίες είναι αναγκαίο κακό για το σύστημα για να έχουν φταίχτες όταν τους χρειαστούν και φανταχτερούς οδοδείχτες για όλους τους απλούς ανθρώπους να ονειρεύονται ότι κάποια μέρα θα γίνουν σαν και αυτούς, δηλαδή πλούσιοι.
Οι εργαζόμενοι, μια πονεμένη ιστορία, αποτελούν το υποζύγιο αυτού του νεοφεουδαρχικού καθεστώτος, όπου το φέουδο δεν είναι τίποτα άλλο από το μερίδιο αγοράς (market share).Οι εργαζόμενοι κάθε φορά, αν ακούσετε, αποτελούν κόστος για το σύστημα και χάριν του περιβόητου ανταγωνισμού πληρώνονται πάντα ακριβά. Γι' αυτό πρέπει να μειωθεί το εργατικό κόστος διότι στην Ταιβάν πληρώνονται με ένα δολάριο την ημέρα.
Στην πραγματικότητα είναι το θύμα όλου του συστήματος.
Εργαλείο όλων αυτών; Η ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑ των ανθρώπων πάνω στην οποία επένδυσαν και η παθολογική θέληση τους για περισσότερη ισχύ, περισσότερη δύναμη, περισσότερη εξουσία.
Όλη αυτήν τη δύναμη την άντλησαν από τη γνώση που τους έδωσε η σημαντικότερη επιστήμη όλων των επιστημών, η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ, με πρώτο και σημαντικότερο εκπρόσωπό της τον ΦΡΟΥΝΤ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου